کد مطلب:313968 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:207
به یاد استاد صنیع زاده هنرمند و میناساز
آقای حاج میرزا شكرالله صنیع زاده استاد و هنرمند میناسازی در بیست و پنجم بهمن ماه 62 پس از یك سال و اندی بیماری در اثر سكته ی مغزی در سن 77 سالگی دار فانی را وداع گفت و به رحمت ایزدی پیوست، روحش شاد و یادش گرامی باد.
به مناسبت فقدان این استاد گرانمایه، جامعه ی هنرمندان هنرهای دستی در ایران یكی از باارزشترین اعضای خود را از دست داد و به ماتم نشست.
فرزند ارشد ایشان، استاد رضا صنیع زاده كه ضمنا یكی از شاگردان پدر هنرمند می باشد، در مصاحبه با خبرنگار كیهان توضیحات ارزشمندی درباره ی استاد صنیع زاده داده اند كه ذیلا می خوانید:
استاد صنیع زاده در تاریخ دوشنبه 20 ذیحجه 1324 ه. ق 1285 شمسی به دنیا آمدند. پدر ایشان مرحوم عبدالمحمود غفاریان و مادر ایشان خدیجه سلطان تنها دختر نقاش مشهور عبدالحسین صنیع همایون بوده اند. درخور ذكر است كه ایشان نام صنیع زاده را از استادشان گرفته اند...
استادان ایشان یكی مرحوم عبدالحسین صنیع همایون و دیگری حاج مصورالملك بوده اند، تخصص ویژه ی ایشان در رشته ی میناسازی است.
اگرچه پدر پیش از آنكه یك میناساز مبدع، مبتكر و پایه گذار و مجدد این هنر محسوب شوند، یك هنرمند نقاش در زمینه های مختلف از جمله طبیعت سازی، چهره پردازی، تذهیب كاری و مینیاتور به حساب می آیند و اگر چه در بعضی از زمینه های نقاشی مثل شبیه سازی، صورت سازی، و نقش گل و بوته و مرغ جزو سرآمدان عصر خود مطرح اند، مع الوصف آنچه ایشان را مورد توجه هنردوستان داخلی و هنرشناسان
[ صفحه 321]
بسیاری از نقاط جهان قرار داده است نقشی است كه ایشان در تجدید حیات، توسعه ی بی سابقه، تنوع آثار و گوناگونی ابتكارات در حیطه ی مینا و میناسازی داشته اند.
آنچه از باقیمانده های هنر مینا متعلق به قرنها قبل در موزه های داخلی و خارجی مشاهده می گردد و یا در كتابهای مؤلفین مختلف مطالعه و ملاحظه می شود، اگرچه از نظر هنری ظریف و دلپسند است، اما از نظر تنوع و بویژه حجم بسیار محدود و كوچك می باشد. لیكن پدر با عنایات خداوندی از نظر بذل ذوق، استعداد و پشتكار قابل توجه و باهمت كم نظیر موفق گردیدند كه:
اولا، این هنر كاملا فراموش و مضمحل گردیده را حیات و رونق تازه بخشند.
ثانیا، با گسترش امكانات نسبت به تنوع اشكال ظاهری، گوناگونی نقوش و توسعه ی حجم آثار ساخته شده همت گمارند.
ثالثا، با وسعت نظر، پرهیز از خست نفس - كه متأسفانه در برخی از بزرگان هنرمند مشاهده شده است - و بلنداندیشی، این هنر مطرود و ناشناخته را با تربیت شاگردان معتقد و آموختن بی دریغ هنر خویش به طالبان و جویندگان آن به عنوان یكی از پررونق ترین هنرهای عصر ما گسترش و توسعه دهند.
از بزرگترین توفیقاتی كه خداوند به ایشان داد این بود كه موفق شدند بهترین هنرهای خود را روی دربها، ضریحها، كتیبه های حرمهای مقدس حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام، حضرت امام حسین، حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام، كاظمین، سامرا، مشهد مقدس، قم، حرم حضرت زینب و حضرت شاه چراغ (علیهم السلام) به كار برند.
ایشان در دوره ی عمرشان شاگردان زیادی تربیت كردند كه بهترین آنها عبارتند از: آقایان حاج حسین هنردوست، حاج غلامحسین فیض اللهی، مهدی غفاریان و محمدعلی فرشی. همچنین فرزندان پسر ایشان همه به این كار آشنایی دارند.
از كارهای بسیار ارزنده ی ایشان علاوه بر آنچه در حرمهای مطهر به كار رفته است، چند جلد قرآن است كه جلد آنها را گل و بوته سازی كرده اند. چند شمایل بسیار نفیس از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام و تمثال عیسی مریم علیهاالسلام از جمله كارهای ایشان بوده است.
[ صفحه 322]
استاد در طول عمر تقدیرنامه های مختلفی از شخصیتهای مختلف دریافت كرده اند كه در رأس آنها تقدیرنامه ی حضرت آیةالله العظمی سید محسن حكیم در مورد ضریح حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام می باشد و همچنین دیپلم افتخار نمایشگاه بین المللی هنری بروكسل از دیگر افتخاراتشان می باشد.
از خصوصیات ایشان توجه و اعتقاد قلبی خالصانه به امور مذهبی و انجام تكالیف و دستورات دینی. ایشان به نماز، قرائت قرآن و اذكار و ادعیه همت ویژه ای مبذول می داشتند. به طوری كه در طول مدت بیماری، كه حتی حالاتی شبیه به اغما نیز پیدا می كردند، مع الوصف زبانشان دائما به ذكر خدای تعالی، خواندن دعاها و قرائت سوره های قرآن كریم مترنم و مشغول بود.
استاد حدود یك سال و چند ماه به علت سكته ی مغزی بستری بودند و در تاریخ 25 / 11 / 1362 به رحمت ایزدی پیوستند. [1] .
دستخط مرحوم آیةالله العظمی سید محسن حكیم (ره) به آقای شكرالله صنیع زاده به پاس ساختن مینای ضریح مطهر حضرت قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام:
[ صفحه 323]
به مناسبت فقدان این استاد گرانمایه، جامعه ی هنرمندان هنرهای دستی در ایران یكی از باارزشترین اعضای خود را از دست داد و به ماتم نشست.
فرزند ارشد ایشان، استاد رضا صنیع زاده كه ضمنا یكی از شاگردان پدر هنرمند می باشد، در مصاحبه با خبرنگار كیهان توضیحات ارزشمندی درباره ی استاد صنیع زاده داده اند كه ذیلا می خوانید:
استاد صنیع زاده در تاریخ دوشنبه 20 ذیحجه 1324 ه. ق 1285 شمسی به دنیا آمدند. پدر ایشان مرحوم عبدالمحمود غفاریان و مادر ایشان خدیجه سلطان تنها دختر نقاش مشهور عبدالحسین صنیع همایون بوده اند. درخور ذكر است كه ایشان نام صنیع زاده را از استادشان گرفته اند...
استادان ایشان یكی مرحوم عبدالحسین صنیع همایون و دیگری حاج مصورالملك بوده اند، تخصص ویژه ی ایشان در رشته ی میناسازی است.
اگرچه پدر پیش از آنكه یك میناساز مبدع، مبتكر و پایه گذار و مجدد این هنر محسوب شوند، یك هنرمند نقاش در زمینه های مختلف از جمله طبیعت سازی، چهره پردازی، تذهیب كاری و مینیاتور به حساب می آیند و اگر چه در بعضی از زمینه های نقاشی مثل شبیه سازی، صورت سازی، و نقش گل و بوته و مرغ جزو سرآمدان عصر خود مطرح اند، مع الوصف آنچه ایشان را مورد توجه هنردوستان داخلی و هنرشناسان
[ صفحه 321]
بسیاری از نقاط جهان قرار داده است نقشی است كه ایشان در تجدید حیات، توسعه ی بی سابقه، تنوع آثار و گوناگونی ابتكارات در حیطه ی مینا و میناسازی داشته اند.
آنچه از باقیمانده های هنر مینا متعلق به قرنها قبل در موزه های داخلی و خارجی مشاهده می گردد و یا در كتابهای مؤلفین مختلف مطالعه و ملاحظه می شود، اگرچه از نظر هنری ظریف و دلپسند است، اما از نظر تنوع و بویژه حجم بسیار محدود و كوچك می باشد. لیكن پدر با عنایات خداوندی از نظر بذل ذوق، استعداد و پشتكار قابل توجه و باهمت كم نظیر موفق گردیدند كه:
اولا، این هنر كاملا فراموش و مضمحل گردیده را حیات و رونق تازه بخشند.
ثانیا، با گسترش امكانات نسبت به تنوع اشكال ظاهری، گوناگونی نقوش و توسعه ی حجم آثار ساخته شده همت گمارند.
ثالثا، با وسعت نظر، پرهیز از خست نفس - كه متأسفانه در برخی از بزرگان هنرمند مشاهده شده است - و بلنداندیشی، این هنر مطرود و ناشناخته را با تربیت شاگردان معتقد و آموختن بی دریغ هنر خویش به طالبان و جویندگان آن به عنوان یكی از پررونق ترین هنرهای عصر ما گسترش و توسعه دهند.
از بزرگترین توفیقاتی كه خداوند به ایشان داد این بود كه موفق شدند بهترین هنرهای خود را روی دربها، ضریحها، كتیبه های حرمهای مقدس حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام، حضرت امام حسین، حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام، كاظمین، سامرا، مشهد مقدس، قم، حرم حضرت زینب و حضرت شاه چراغ (علیهم السلام) به كار برند.
ایشان در دوره ی عمرشان شاگردان زیادی تربیت كردند كه بهترین آنها عبارتند از: آقایان حاج حسین هنردوست، حاج غلامحسین فیض اللهی، مهدی غفاریان و محمدعلی فرشی. همچنین فرزندان پسر ایشان همه به این كار آشنایی دارند.
از كارهای بسیار ارزنده ی ایشان علاوه بر آنچه در حرمهای مطهر به كار رفته است، چند جلد قرآن است كه جلد آنها را گل و بوته سازی كرده اند. چند شمایل بسیار نفیس از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام و تمثال عیسی مریم علیهاالسلام از جمله كارهای ایشان بوده است.
[ صفحه 322]
استاد در طول عمر تقدیرنامه های مختلفی از شخصیتهای مختلف دریافت كرده اند كه در رأس آنها تقدیرنامه ی حضرت آیةالله العظمی سید محسن حكیم در مورد ضریح حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام می باشد و همچنین دیپلم افتخار نمایشگاه بین المللی هنری بروكسل از دیگر افتخاراتشان می باشد.
از خصوصیات ایشان توجه و اعتقاد قلبی خالصانه به امور مذهبی و انجام تكالیف و دستورات دینی. ایشان به نماز، قرائت قرآن و اذكار و ادعیه همت ویژه ای مبذول می داشتند. به طوری كه در طول مدت بیماری، كه حتی حالاتی شبیه به اغما نیز پیدا می كردند، مع الوصف زبانشان دائما به ذكر خدای تعالی، خواندن دعاها و قرائت سوره های قرآن كریم مترنم و مشغول بود.
استاد حدود یك سال و چند ماه به علت سكته ی مغزی بستری بودند و در تاریخ 25 / 11 / 1362 به رحمت ایزدی پیوستند. [1] .
دستخط مرحوم آیةالله العظمی سید محسن حكیم (ره) به آقای شكرالله صنیع زاده به پاس ساختن مینای ضریح مطهر حضرت قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام:
[ صفحه 323]
[1] كيهان فرهنگي، سال اول، شماره ي 2، ارديبهشت 62، ص 39 - 40.